ตอนวันที่ 8 พฤศจิกายน นายปลอดประสพ สุรัสวดี สมัยก่อนรองนายกฯ เขียนใจความทางเฟซบุ๊ก แสดงความเห็นข้างหลังวันนี้มีความอลหม่านน้ำล้นท่วมหลายจุดใน กทม. นนทบุรี แล้วก็อีกหลายจังหวัด โดยระบุว่า
วันนี้อุทกภัยจลาจลไปหมด พวกท่านอยู่ที่ไหนกัน (จ๊ะ) อาจารย์ ดร.โกร่ง (ศาสตราจารย์ดร.วีรพงษ์ รามางกูร) พึ่งถึงอนิจกรรม นับเป็นความสูญเสียครั้งสำคัญในกรุ๊ปนักเศรษฐศาสตร์แล้วก็นักคิดแผนระดับมหภาค แล้วก็ต่อกรุ๊ปบุคคลที่เชื่อสำหรับในการทำประโยชน์เพื่อสาธารณะมากยิ่งกว่าจะนึกถึงความบาดหมางที่สังคมไทยมักผลิตขึ้นเอง (ถูกใจฝันร้าย)
ผมรู้จักกับอาจารย์โกร่งเมื่อวัยเพียงแต่ 35 ในฐานะรองอธิบดี (กรมประมง) ที่เด็กที่สุดในประเทศ อาจารย์อายุ 37 เป็นที่ปรึกษาท่านนายกฯเปรม ติณสูลานนท์ และก็เป็นคณบดีคณะเศรษฐศาสตร์ที่หนุ่มที่สุดเช่นกัน ท่านได้เข้ามาพิจารณาแล้วก็ชี้แนะแผนการประมงหมู่บ้าน แผนพัฒนาต่างจังหวัดยากแค้นที่ผมดูแล ซึ่งแผนการนี้นับว่าประสบผลสำเร็จอย่างยอดเยี่ยม จนมีการจัดการโดยตลอดมาอีกแทบ 15 ปี
จนเมื่อผมอายุ 65 ปี ด้อยกว่านายกฯจำเป็นต้องรับผิดชอบเรื่องน้ำของชาติ ท่านอาจารย์โกร่งมาช่วยท่านนายกฯยิ่งลักษณ์ โดยเป็นประธานภาควิชากรรมที่มีความสำคัญในการรบเพื่อการปฏิสังขรณ์แล้วก็สร้างอนาคตประเทศ ท่านบอกผมว่า อุทกภัยคราวนี้เรา suffer มากนะ จะแก้ไขแบบธรรมดาค่อยๆเป็นค่อยๆไปอาจไม่ได้ ได้ปรึกษาหารือและขอคำแนะนำอาจจำเป็นต้องกู้หนี้ยืมสิน แม้กระนั้นต้องการหาจากภายในประเทศ สัก 350,000 ล้าน เพียงพอไหม หลังจากนั้นจึงถามผมว่า คิดทำอย่างไรบ้าง อาจจะต้องมีเอกสารวิธีการออกมาก่อน หลังจากนั้นค่อยคิดให้ลึกลงไปในขั้นตอนการออกแบบพื้นฐานก็ตามใจ ผมก็บอกท่านไปว่า ได้ปรึกษาหารือและขอคำแนะนำท่านนายกฯแล้ว คิดเหมือนกันเลย ทั้งปวงนี้ผมจะทำโดยใช้ภาควิชาผู้ที่มีความชำนาญของไทยทั้งปวง จะไม่จ้างคนไหนกันเลยด้วย นึกออกว่าท่านก็หัวเราะดังๆตาม style ของท่าน สุดท้ายพวกเราก็ทำได้จริงๆเราทำเสร็จประหยัดเงินไป 2,000 ล้านบาท แม้กระนั้นยังไม่วายมีคนไปฟ้อง สำนักงานคณะกรรมการป้องและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติแล้วก็ศาลปกครองจนได้ ซึ่งสุดท้ายเราก็เป็นข้างถูก แม้กระนั้นก็ไม่ได้ทำด้วยเหตุว่าโดนยึดอำนาจ (ดื้อรั้นๆ) ซะก่อน
ท่านนายกฯขอรับ ท่านทราบหรือไม่ว่า วันนี้อุทกภัยใหญ่จลาจลไปหมด ตั้งแต่จังหวัดปทุมธานี นนทบุรี กรุงเทพฯ แล้วก็ธนบุรี อุทกภัยสูงกว่าทุกวี่ทุกวันก่อนหน้านี้ แล้วก็อีกสองวันก็จะยิ่งท่วมสูงมากไปกว่านี้อีก 20-30 เซนติเมตร (ทราบไหมนะครับ) บ้านผมหน้าบ้านท่วมหมดแล้ว (มองภาพ) วันพรุ่งยังไม่รู้จะท่วมหมดบ้านหรือเปล่า ขอเรียนว่า เวลาอุทกภัยน่ะน้ำจะมาเร็วไหลเข้าง่ายดาย แม้กระนั้นเวลาคัดออกนั้นยากมากแล้วก็จำเป็นต้องใช้เวลาเป็นอาทิตย์เลย นี่บำนาญผมสิบเดือนยังไม่รู้จะเพียงพอค่าสูบน้ำไหม
หลานผมถามคำถามว่า ปู่เพราะเหตุไรอุทกภัยอีกแล้ว ถ้าเกิดท่วมมากมายเราจะไปอยู่ที่ไหน อยู่ชั้นสองหรือเปล่า ผมฟังแล้วอายอย่างยิ่ง ถามตัวเองว่าเพราะเหตุไรเราถึงไม่สามารถคุ้มครองแล้วก็ให้อนาคตป้อมปราการอาจกับเขาได้ เพราะเหตุไรในชีวิตของเราจึงไม่สามารถสร้างอะไรไว้ให้กับคนรุ่นหลังได้ เราจำเป็นต้องปล่อยให้เขาพบเจอชะตากรรมเองแบบงั้นหรือ
ผมเรียกหลานสองคนมาถ่ายภาพกับเอกสาร (มองภาพ) แนวความคิดเพื่อออกแบบก่อสร้างระบบการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืนแล้วก็เป็นระบบ แก้ไขอุทกภัยของประเทศไทย แล้วบอกพวกเขาว่า ปู่มอบให้นะ ถัดไปหนูจำเป็นต้องทำให้สำเร็จให้ได้ ปู่อาจหมดโอกาสแล้ว หลานเพศชายชื่อ “ปิ่นปักผมประสพ” ด้วยเหตุว่ากำเนิดปีที่ปู่ด้อยกว่านายกฯ คนผู้หญิงเป็นหลานเล็กที่สุดชื่อ “ปิ่นปักผมหฤทัย” ซึ่งหมายความว่า รักแล้วก็หวังดีราวกับดวงใจ ท่านนายกฯหวังดีอนาคตของคนรุ่นต่อไปคนรุ่นหลังอย่างไรบ้างนะครับ
